https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/2012491235440835

https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/1990364784320147

«مراد طاهباز»، «سام رجبی»، «امیرحسین خالقی»، «هومن جوکار»، «سپیده کاشانی»، «نیلوفر بیانی» و «طاهر قدیریان»، «عبدالرضا کوهپایه» بیش از هشت ماه است که در بازداشت موقت به سر می‌برند. آن‌ها فعالان محیط زیست هستند که بهمن ماه سال گذشته بازداشت شدند. کاوس سید امامی هم یکی دیگر از بازداشتی‌های محیط زیستی بود که نوزدهم بهمن ماه سال گذشته  قوه قضائیه خبر خودکشی او در زندان را به خانواده‌اش اطلاع داد. کاووس سید امامی، فعال محیط زیست و استاد جامعه‌شناسی دانشگاه «امام صادق» بود و این خبر برای کسانی که سیدامامی را از نزدیک می‌شناختند، غیرقابل باور بود. خانواده سید امامی هم ادعای قوه قضادیه درباره خودکشی کاوس سید امامی را رد می‌کند……ادامه

“در پی اعتصاب غذای زندانیان عقیدتی و سیاسی زندان مرکزی ارومیه که از تاریخ ۲۴ مهر ۹۷ شروع شده است، از خانواده‌های این زندانیان و حتی خانواده‌های زندانیان غیر سیاسی-عقیدتی نیز درخواست می‌شود روز یکشنبه ۲۹ مهرماه برای برای احقاق حقوق و مطالبات شرعی و قانونی فرزندانشان در مقابل زندان مرکزی ارومیه تجمع کرده و پیگیر درخواست‌های قضایی و قانونی آنان باشند……ادامه.

“۴ سال پیش در همین روز، در صبح سرد ۲۹ مهر ۹۳ عازم محل کارم بودم، رفته بودی برایمان نان داغ بخری، دیرم شده بود و بی آنکه ببینمت با پدر از خانه خارج شدیم. هنوز به انتهای کوچه نرسیده بودیم که راهمان را بستند، دستور ایست دادند، بازداشتم کردند، مرا به ماشین دیگری منتقل کردند، با پدر به خانه برگشتند،۱۱نفر، نمی‌دانستم وقتی به خانه برگردی و با ماموران مواجه شوی چه می‌شود، بعد از یک ساعت مرا نیز به خانه آوردند، از دیدنت شوکه شدم، از فریادهایت بر سر ماموران شوکه شدم، می‌گفتی ببرید، دختر مرا هم ببرید، این همه جوان را بردید به کجا رسیدید؟! اصلا بکشید، دختر مرا هم بکشید، ستار بهشتی و جوانان دیگر را کشتید چه به دست آوردید؟! تهدیدت کردند که تو را هم بازداشت خواهند کرد، یادم هست که گفتی مرا هم ببرید، مگر کم مادران را زندانی و عزادار کردید؟!…..ادامه

https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/1982528765103749

مادران پارک لاله ایران، حرکتی جوان است که البته به مرز ده سالگی نزدیک می‌شود و در طی روند خود تلاش کرده است «صدایی» همراه با جنبش دادخواهی مادران و خانواده‌های آسیب دیده ی ایران باشد. این حرکت مستقل و دادخواهانه که از تلاش گران عرصه دادخواهی و فعالان اجتماعی تشکیل شده است، از تیرماه ۱۳۸۸، با فراخوان تعدادی از زنان دادخواه در اعتراض به کشتن و مجروح و زندانی کردن مردمی که برای حداقل خواست انسانی خود به خیابان آمده بودند، در پارک لاله تهران شکل گرفت…..ادامه

در ۲۴ و ۲۵ ژانویه سازمان اطلاعات سپاه پاسداران هومن جوکار، سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، امیرحسین خالقی، سام رجبی، طاهر قدیریان، کاووس سیدامامی، و مراد طاهباز را بازداشت کرد. همه‌ی آنها عضو گروه محیط زیستی با نام «مؤسسه‌ی حیات وحش میراث پارسیان» بودند. در ۱۳ فوریه، عباس جعفری دولت‌آبادی۷ دادستان تهران،به خبرنگاران گفت که فعالان بازداشت‌شده به استفاده از پروژه‌های محیط زیستی به عنوان پوشش برای جمع‌آوری اطلاعات راهبردی طبقه‌بندی‌شده متهم هستند…….ادامه

تردیدی وجود ندارد که از اول انقلاب تاکنون، افراد زیادی از مخالفین حکومت، اعدام و یا ترور شده‌اند، که قطعا به همه آنها باید پرداخت تا حقیقت آنها کشف گردد. اما قتل‌های زنجیره‌ای که توسط باند مذکور در وزارت اطلاعات، طراحی و اجرا شده‌اند را از چه زمانی می توان در نظر گرفت؟ یعنی کدام قتل را باید مبدا این پروژه دانست؟ با توجه به مجموع متونی که تاکنون در مورد این فقره تولید شده است. می‌توان نَه اول آذر ۱۳۷۷، که اول آذر ۱۳۶۷ یعنی روز ترور کاظم سامی (وزیر بهداری در دولت موقت) را به عنوان آغاز این پروژه تلقی کرد. جالب است که داریوش فروهر و همسرش هم دقیقا در روز اول آذر و در دهمین سالگرد ترور کاظم سامی، به قتل رسیدند. هر دو هم وزیر در دولت موقت بودند. سامی وزیر بهداری و فروهر وزیر کار…..ادامه

.مسائل و معضلات حاد و غیر قابل تحملی که در فراخوان شورای هماهنگی تشکلهای صنفی معلمان بیان شده است تماما مسائل و معضلاتی هستند که امروزه عموم توده های زحمتکش مردم ایران از معلمان تا کارگران و پرستاران، بازنشستگان و دانشجویان، تا جوانان و هر انسان مزد بگیر زحمتکشی در سراسر کشور با آنها دست به گریبانند و هر یک به نوبه خود سالهاست در اعتراض به آنها فریاد عدالتخواهی سر میدهند…….ادامه

معلمان متحصن نوشته‌هایی مانند “جای معلم زندان نیست”، “آموزش به زبان مادری”، “نه به کالایی شدن آموزش”، “جای معلم کلاس درس است”، “ما همه محمدرضا رمضانزاده‌ایم، متحد و همدل و آگاه”، “حقوق و دستمزد بالای خط فقر”، “بیمه کارآمد”، “عدم خصوصی‌سازی مدارس”، “اجرای کامل قانون مدیریت خدمات کشوری”، “وعده‌های توخالی تا کی؟”، “ما همه با هم هستیم ای یاران وفادار”، “به پایین بودن حقوق و دستمزد فرهنگیان معترضیم”، “فعالین صنفی معلمان را آزاد کنید”، “رفع تبعیض و نابرابری و بی‌عدالتی در حقوق معلمان با دیگر ارگان‌ها” و “بازگشت شان اجتماعی معلمان و فرهنگیان” و… در دست داشتند……ادامه

https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/1966116176745008

https://www.youtube.com/watch?v=_dLuhjDs5QE

چاره کار در این است که تشکل ها و جنبش ها به هم پیوند بخورند و بتوانیم با همدیگر گام برداریم و خواسته‌های خود  را به صورت سازمان یافته بیان نماییم. جز این اگر راه دیگری برویم، تجربه تلخ گذشته را تکرار خواهیم کرد و از چاهی به چاهی دیگر خواهیم افتاد. باز هم تأکید می‌کنیم که تنها با تکیه بر زانوهای خود و مشت های گره کرده ما و برنامه‌های راه بردی مستقل و جمعی ما با همدیگر است که می‌توانیم راهی نو و دنیایی نو بسازیم و آزادی و برابری و عدالت را به دست بیاوریم….ادامه

https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/1943980985625194?__xts__[0]=68.ARApvrFfMTln0xb1oUv_1SssJ8IA1QwQ-rmxr2oxuuYAd8NfYhrSHz0H6ZTvio_OF1Pfm_HxxXvDtWLyJutShllp9tKZr49xHIzVs_BHae1QfX6C9DCKxxqvK8QXXwwEF1pOMxyLsXs9x6Qj6K5QZZ4o6ULzz40Xde1GYPymkehq6ylehidGxwhs0Ir_hwbRNktm3V3a8XZackzeRiH–Pz6zx_VSLNte5A-GM5-&__tn__=-R

نکته اینجاست که اعدام هم‌زمان سه جوان که دو تن از آنها (لقمان و زانیار) بیش از ۹ سال در زندان به‌سر ‌بردند، نه برای “اجرای عدالت” که برای پراکندن رعب و با هدف سیاسی انجام گرفته است. اعدام به‌خودی خود و به هر دلیل و در مورد هر کس که اجرا شود، عملی غیر انسانی و محکوم است؛ خاصه اگر به منظور ایجاد وحشت و قفل زدن بر دهان مردم انجام شود. اعدام در ایران فقط یک روش غیر انسانی برای مجازات نیست بلکه در عین حال ابزاری است برای جلوگیری از آزادی بیان و دیگر آزادی‌های اجتماعی و سیاسی. به این معنا مخالفت با اعدام و بیرون راندنش از جامعه نه تنها انسانیت را به آدمی بازمی‌گرداند بلکه دفاع از آزادی نیز هست….ادامه

داستان برخورد کامیون با کابل‌های تلفنی زندان، که نگهبان‌ها می‌گفتند، قبلا هم در زندان با جنایاتی همراه بوده، و این خود نگرانی‌ها را افزایش می‌داد. تنها امیدواریمان این بود که پرونده‌ آنها نقص خورده بود و تازه برای تعیین شعبه به دادستانی سنندج رفته است. یعنی عملا تعیین تکلیف نشده، غافل از این که مار به دوشان حاکم برای بقایشان مغز جوانان دیگری را می‌خواستند. و دادگاه و قضاییه‌ ضحاکیان که ماده و قانون و آیین دادرسی نمی‌شناسند…!!!…..ادامه

https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/1940632995959993?__xts__[0]=68.ARAcjWfP42bF3TAlRf4PV9oxUZPJQQODxIlzQvsNVyEhOqEEyRI9JlJO99kkr1o1dH_fxmKWXbnzyyCU_lcWqAcxb9PkcrPtWtlhbCVFd-gMJh7ynJE449HMup_DsaO47DY5Y2DKUNiOsiF362lOi7RNFrI-wN5zdrl_CTNo5SFdOtYYL-JMqw&__tn__=-R

* من درد مشترکم مرافریاد کن

مادران آرزانتین در گردهماییهای خودهمواره این سرود را   بیاد فرزندانشان میخواندند.صدای تپش قلبشان ر ا میشنویم
صدای خنده شان درباد
واشک شان را باباد وباران میبینیم
صدای قلب شان را میشنویم

در ترکیه نیز پس از کودتای ارتش درسال ٨۰ که هزاران نفر از مبارزین کرد وترک کشته ومفقود الاثر شدند ، مادران فرزند از دست داده درشهرهای بزرگ ترکیه برهبری آزاده زنی بنام ، امینه آچاک نیز اعتراض خودرا در میدانها آعاز کردند، آنان نیز از سوی شبه فاشیستهای ترکیه مورد تهاجم قرار کرفتند اما همچنان به مبارزه خود برای دادخواهی فرزندانشان ادامه میدهند . درخارج از کشور نیز در کشور آلمان در دوشهردورتموند وهامبورک مدت ۹ سال است که جمعی از فعالین سیاسی ایرانی که بیشتر مادران هسنتد ، درحمایت از مادران پارک لاله درمرکز شهردر روزهای شنبه تجمع میکنند وبا دردست داشتن پلاکاردها وتوزیع اعلامیه های توضیحی درباره مادران پارک لاله وجمع آوری آمضا، حمایت خودرا از مادران پارک لاله ادامه میدهند ……ادامه 

گفتنی است نسرین ستوده، با انتشار نامه‌ای که در فیس‌بوک رضا خندان منتشر شده‌است اعتصاب غذای خود را اعلام کرد و در بخشی از نامه‌اش خطاب به هم‌میهنان خود نوشت: «از آنجا که تاکنون کلیه‌ی مکاتبات اینجانب با مسئولان بی‌نتیجه مانده است، ناگزیر در اعتراض به بازداشت و فشارهای قضایی متعدد بر خانواده، بستگان و دوستانم از تاریخ ۹۷/۶/۳ دست به اعتصاب غذا می‌زنم. به امید استقرار قانون و عدالت در کشور عزیزمان ایران»….ادامه

شریف باجور شهریور گذشته نیز از مریوان تا تهران را در اعتراض به کشتار کولبران و حمایت از رضا شهابی، فعال کارگری و زندانی سیاسی پیشین با شعار «عدم خشونت راه پیروزی انسانیت است» رکاب زد….ادامه.

سی سال از فاجعه‌ی ملی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران گذشت! جنایتی که ایران ما را از وجود ارزشمند انسانهایی شریف، میهن دوست و مردمی محروم کرد؛ و خسارت‌هایی جبران ناپذیر به بار آورد. هنوز پس از ۳۰ سال، نه فقط مسببان این جنایت‌ها محاکمه نشدند، بلکه بسیاری از آنان قدر دیدند و بر صدر نشستند، و همچنان مناصب حکومتی را در اختیار دارند! این پایمال کنندگان حقوق بشر، نه فقط از کرده‌ی خود پشیمان نیستند، بلکه روز به روز فشار بر بازماندگان قربانیان را افزوده‌اند و به بهانه‌های گوناگون، آنان را تهدید، احضار، بازداشت، و از برگزاری مراسم یادبود و سوگواری برای جان باختگان جلوگیری کرده‌اند!……ادامه

https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/1870553926301234