https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/2784605301562754

در شانزدهم آذر امسال در روز دانشجو، دانشجویان شجاع ما در دانشگاه‌های مختلف کشور و در امنیتی ترین شرایط و زیر سایه ی سرکوب گران خون ریز، در همراهی با معترضان آبان ماه و به یاد کشته شدگان بی تدفین و در اعتراض به کشتار مردم و برای آزادی زندانیان سیاسی تجمع هایی امیدبخش داشتند و شعار دادند: «فقر، کشتار، گرانی، مردم شدند قربانی»، «خیابونا خونی شد، آزادی قربانی شد»،  «جواب ما تفنگ نیست، این همه کشته کم نیست»، «بیگاری، بیکاری، حجاب زن اجباری»، «زنده باد زندگی، زنده باد مقاومت»، «نان، کار، آزادی، اداره شورایی»، «از نیزارهای ماهشهر تا مرزهای کردستان، از شیراز تا تهران، از تبریز تا سیستان».  در بیانیه بخشی از دانشجویان دانشگاه تهران هم چنین آمده است:«اما، ما دانشجویان در این بزنگاه و در حین فرود آمدن سهمگین ترین شلاق های ستم و استثمار بر گرده ی فرودستان که خود زخم خورده همین شلاق هاییم، نظاره گری منفعل نیستیم و نخواهیم بود …. ما، دانشجویان خون هاس خشکیده بر کف خیابان را فراموش نمی کنیم.». آن ها بر روی پلاکاردی نوشته بودند: «و ما نیز شادمانیم، رفیق نگاه کن! گریه نمی کنیم، نه رفیق! می گرییم، پنهانش نمی کنیم، چرا که ما رزمندگانیم و تو را دوست می داریم رفیق و در رزم مان تو را کم خواهیم داشت و دلمان برای تو تنگ خواهد شد.». درور بی پایان به عشق و مقاومت و رزم شان……ادامه

آشوبگر اصلی این صحن نه دانشجویان، بلکه همان ‏هایی هستند که یادشان رفته صندلی‏ هایی که امروز با تفاخر و ریشخند بر آن تکیه زده‏ اند، میراث انقلاب پابرهنگان است. یادشان رفته که در بزنگاه ‏ها، اگر همین اقشار کثیرِ آسیب پذیرِ جامعه که امروز به اولین و بزرگترین قربانیانِ هر به اصطلاح جراحیِ اقتصادی تبدیل شدند، سپرِ بلایشان نمی‏شدند، امروز قربانی عداوت‏های منفعت طلبانه‏ ی امثال خود شده و نام و نشانشان از صفحه‏ ی روزگار محو شده بود….ادامه

زنان مبارز ایران برای برخورداری از کرامت انسانی و پی ریزی جامعه ای آزاد و بدون تبعیض و به ویژه برای برقراریبرابری جنسیتی و حقوقی، همچنان به مبارزات آزادی خواهانه و برابری طلبانه خود ادامه می دهند و دور نیست روزی کهبه حقوق انسانی خود دست یابند. ما نهادهای دادخواه و مدافع حقوق برابری انسان ها، امضاکنندگان این بیانیه، روزجهانی مبارزه برای رفع خشونت از زنان را گرامی می داریم و در راه از بین بردن هر گونه ستم و خشونت و تبعیض بهزنان و برای حذف ساختار و قوانین زن ستیز، همراه زنان مبارز و آگاه ایستاده‌ و تلاش کرده و از تمامی زنان و مردانبرابری خواه درخواست داریم که برای دست یابی به این مهم با ما همراه شوند……ادامه

اعدام همچنان یکی از مهمترین موارد نقض حقوق بشر در ایران به شمار می رود. علیرغم تمام تلاش ها و فشارها هیچ آمار دقیقی از تعداد اعدام های انجام شده وجود ندارد و ایران حاضر به توقف این رویه خشونت بار در مجازات ها نیست……ادامه

اکنون اما گفته های نماینده وزارت اطلاعات در مورد کم درآمد بودن دستگیرشدگان و شعارهای معترضان در روزهای آغاز اعتراضات نشان می دهد که مردم تحت تاثیر فشارهای اقتصادی و گران شدن ناگهانی بنزین به اعتراضات خیابانی روی آوردند. ویدئوهای ارسالی از ایران نشان می‌دادند که مردم علیه اختلاس و گرانی شعار داده و خواستار پایان دادن به صرف پول ایرانیان در کشورهای دیگر مانند سوریه و لبنان شدند…..ادامه

در جنبش تنباکو، این زنان بودند که روحانیون مرتجع را هنگام طرفداری از قرارداد رژی از منابر پایین کشیدند، زنان بودند که در شورش شهری و تجمع در برابر خانه نجم‌آبادی میدان‌داری کردند. در تبریز نیز، گرچه کار اعتراض ابتدا توسط تجار آغاز شد، اما بعد زینب‌پاشا و دیگر زنان همراهش بودند که بار قیام را به دوش کشیدند…..ادامه

به دنبال اعتراضات سراسری در شهرهای مختلف ایران، از روز یکشنبه با دستور مقامات امنیتی ارتباط تلفنی زندانیان در زندان‌های کرمانشاه، سنندج و ارومیه با خارج از زندان قطع شده است. بنا بر ویدئو‌های منتشر شده در فضای مجازی، امروز دانشجویان دانشگاه آزاد کرج دست به تجمع اعتراضی زده‌اند. دانشجویان شعار می‌دادند: “دانشجوی بی‌وجود نمیخوایم، نمیخوایم”، “ملت ما عاصیه، برده‌داری کافیه”. بنا به برخی گزارش‌ها ۵۲ تن از معترضین بازداشت شده با حکم دادسرای انقلاب ‌ارومیه روانه زندان اورمیه شده اند. گفتنی استکه  دادگاه انقلاب از صدور قرار وثیقه برای این افراد خودداری میکند. بخشی دیگری از دستگیرشدگان نیز در بازداشتگاه وزارت اطلاعات و اطلاعات نیروی انتظامی بسر میبرند. گزارش‌ها حاکی از آن است که به دلیل تعداد بالای بازداشت شدگان برخی در بازداشتگاه نیروی انتظامی نگهداری می‌شوند…..ادامه

سرکوب و جنایت مهری است که بر پیشانی حاکمان شرور و جنایت کارحکومت اسلامی ایران از صدر تا ذیل حک شده است و چهره پلید و کریهشان را روز به روز آشکارتر نشان می‌دهند، زیرا دیگر فرصتی برای تظاهرندارند و چون حیوانی درنده به جان مردم افتاده اند و در خیابان‌ها و دانشگاه‌ها ومدرسه‌ها و کارخانه ها و هر جایی که صدای اعتراضی بلند شود، می‌زنند ومی‌کشند و بازداشت می کنند. در زندان ها و پشت درهای بسته نیز بهوحشیانه ترین شکل ممکن زندانیان سیاسی ایستاده بر عقیده را شکنجه وقتل عام می‌کنند، چون به شدت ترسیده اند و ترس‌شان نیز روز به روزبیشتر می‌شود، چون هیچ نقطه ی روشنی در کارنامه ی غرق در فسادشانندارند و خودشان نیز از خشم عمیق مردم نسبت به آن‌ها باخبرند……ادامه

سازمان دیده‌بان حقوق بشر در بیانیه تازه خود درباره ایران نوشت: «نیروهای امنیتی ایران در برخورد با اعتراضات ناشی از افزایش ناگهانی قیمت سوخت در سراسر کشور از نیروی قهریه بیش از حد استفاده می‌کنند. تصاویر ویدیویی که در جریان قطعی اینترنت به شکل پراکنده در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شوند نیروهای امنیتی را در حال شلیک مستقیم به معترضان در شهرهای مختلف نشان می‌دهند.»….ادامه

https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/2637443816278904

نسرین ستوده، حقوقدان زندانی در ایران، در گفت‌وگو با  هفته‌نامه لوبس L‘OBS، چاپ پاریس، گفته است که وقتی در سراسر جامعه بی‌عدالتی حاکم است، بیرون و داخل زندان تفاوتی ندارد. گفت‌وگوی مفصل با خانم ستوده در شماره پنجشنبه (هفتم نوامبر) مجله لوبس منتشر شده است. مجله فرانسوی در معرفی نسرین ستوده می‌نویسد: «دشمن شماره یک جمهوری اسلامی ایران یک زن ریزه‌اندام ۵۶ ساله است با موهای کوتاه. این زن لاغر بارها در اعتراض به وضعیت نابهنجار زندان به اعتصاب غذا دست زده است».در مصاحبه که به شکل کتبی از داخل زندان صورت گرفته، خانم ستوده می‌گوید: «در ایران، چه داخل زندان زندگی کنیم چه در خارج از آن، همیشه محبوس هستیم.» و تصریح می‌کند: «چنانچه دغدغه اصلی ما نبودن عدالت در جامعه باشد، دیگر داخل زندان بودن یا خارج از آن، اهمیتی ندارد». نسرین ستوده درباره فعالیت خود به عنوان وکیل دادگستری و مدافع حقوق بشر گفته است: «کار کردن به عنوان یک وکیل زن در دادگاه‌های قضایی غیرمنصفانه، از تحمل زندان زجرآورتر است»……ادامه

سازمان «عفو بین الملل» در بیانیه ای از جامعه جهانی خواسته است تا در جریان برگزاری بررسی ادواری جهانی که «شورای حقوق بشر» سازمان ملل در تاریخ ۱۷ آبان در مقر این سازمان در ژنو برگزار می کند، وخیم تر شدن وضع حقوق بشر در ایران را علنا محکوم کند……ادامه

یکی از شاکیان پرونده کهریزک گفت: «من رامین را در دادسرای نظامی دیدم به همراه پدرش که آمده بودند شعبه یک بازپرسی دفتر آقای حسینی. ایشان گفت من نسخه‌هایی در بازداشتگاه کهریزک دارم که نشان می‌دهد مریض‌ها را به بیمارستان اعزام کرده بودم و حتی داروهای بیشتری نوشتم چون کهریزک جایی بود از نظر دارویی به گونه‌ای بود که طول می‌کشید تا بتوانند از فرماندهی نیروی انتظامی استان تهران به بازداشتی‌ها برسند. رامین تاکید می‌کرد که به من اجازه نمی‌دهند تا بروم به بازداشتگاه کهریزک و آن مدارک را بیاورم که بی‌گناهی خودم را ثابت کنم … بچه‌ها در داخل کهریزک شکنجه شده بودند و همه زخم‌هایشان عفونت کرده بود، چشم‌های ما به خاطر سوز گازوئیل عفونت کرده بود. رامین پوراندرجانی، امیر جوادی‌فر را در کهریزک معاینه کرده بود. به خاطر این که امیر چشم‌هایش کور شده بود، موقعی که امیر را بردند پیش رامین پوراندرجانی، ایشان در دادگاه هم گفت که در آن زمان من فقط به امیر دلداری دادم، چون می‌دانستم وضعیت امیر خیلی بد بود و برای همین امیر را به بیمارستان اعزام کرده بودم … شرایط کهریزک برای خود رامین هم خیلی دردناک بود و خودش همیشه عذاب می‌کشید. صحبت‌هایی که با من می‌کرد، می‌گفت من خودم از کهریزک رنج می‌بردم. او می‌گفت موقعی که آقای «رادان» با تیم خودش می‌آمد در کهریزک حتی نمی‌گذاشت من نبض این بچه‌ها را بگیرم. رامین در آن زمان خیلی احساس امنیت نمی‌کرد و می‌گفت رییس وقت بازداشتگاه کهریزک و آقای دفتردار فرماندار (وقت) نیروی انتظامی تهران بارها مرا تهدید کردند که اگر اسم مقاماتی که در کهریزک می‌آمدند و شکنجه می‌کردند را بگویم برخورد می‌شود. چون رامین خیلی لیست داشت. او به من گفته بود در کهریزک گونی‌های سفیدی وجود داشت که حتی اگر بازداشت‌شدگان نمرده بودند هم آنها را در این گونی‌های سفید می‌گذاشتند.» (رادیو فردا، ۱۵ اسفند ۱۳۹۱)……ادامه

به تصویرِ متن خوب نگاه کنید! با دیدن یک قاتل چه حسی به شما دست می‌دهد؟ چه میل غریبی به دیدن در وجدان خفته‌ی آدمی لهیب می‌زند. چندین هزار جان‌به‌در‌برده‌ی‌ سالِ چاقو می‌توانند در هر دادگاهی شهادت بر قاتل بودن وی دهند. او قاتل است آن‌هم از نوعِ رسمی‌اش…..ادامه

https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/2612031058820180

https://www.facebook.com/iranihamburg.madarane/posts/2537894406233846

http://www.mpliran.net/2019/09/blog-post_29.html

گیتی پورفاضل، شهلا انتصاری و شهلا جهانبین پس از گذشت بیش از یک ماه از زمان بازداشت، طی روزهای گذشته به بند زنان زندان اوین منتقل شدند. هر سه این شهروندان در روزهای پایانی مردادماه سال جاری توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده بودند گیتی پورفاضل، وکیل بازنشسته دادگستری در تاریخ ۲۸ مردادماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده است. این عضو کانون وکلا، در آخرین سال پیش از انقلاب بهمن ۵۷ پروانه‌ وکالت خود را دریافت کرد. پس از پیروزی انقلاب به دلیل انتقادهای وی از ساختار حقوقی تازه مستقر شده در نظام جدید، در سال ۱۳۶۲ پروانه‌ وکالتش لغو شد تا اینکه در سال ۷۶ و پس از انتخابات کانون وکلا و رسیدگی به پرونده وی، پروانه وکالتش به او مسترد شد. خانم پورفاضل پیشتر در آبان ماه سال ۹۳ در جریان یک تجمع در اعتراض به اسید پاشی بازداشت و سپس آزاد شده بود. روز چهارشنبه ۳۰ مردادماه نیز، شهلا جهانبین، همسر عباس واحدیان شاهرودی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. بازداشت خانم جهانبین در حالی صورت گرفت که همسر وی عباس واحدیان شاهرودی نیز از روز یکشنبه ۲۷ مردادماه در بازداشت به سر می برد.

محمدحسن پوره چند باری هم سابقه بازداشت داشته است. نخستین بار در جریان یک تجمع اعتراضی در سال ۱۳۸۰ بازداشت شد. او بعدها به شرکت در تجمعات واعتراضات صنفی معلمان ادامه داد و یک بار هم در جریان تجمعی صنفی در تیرماه سال ۱۳۹۵ برای چند ساعتی بازداشت شد. ولی آخرین خبرهایی که در مورد بازداشت این معلم در فضای مجازی وجود دارد، مربوط به تجمع اعتراضی معلمان شاغل و بازنشسته در مقابل سازمان برنامه و بودجه تهران، در روز بیستم اردیبهشت سال ۱۳۹۷ است…..ادامه

سعید افشار در گفتگو با منصوره بهکیش و علی دماوندی، این سوال کلیدی را در سالگرد کشتارسراسری زندانیان سیاسی پرسیده است که جنبش دادخواهی چیست وبه چه معناست؟ جایگاه این جنبش در جنبش اجتماعی کجاست؟ جنبش دادخواهی بدنبال چیست؟ حقیقت، عدالت، عدم فراموشی،‌ بخشش،… مسائلی است که این گفتگو روی آن متمرکز است…..ادامه